krzepki(daw.) — silny, mocny.
Zyndram z Maszkowic— (zm. ok. 1414) polski rycerz niemieckiego pochodzenia.
pałąkowaty— (o nogach) wykrzywiony; częsta przypadłość ludzi spędzających dużo czasu na koniu.
po rusińsku— język ruski jeszcze długie wieki potem był urzędowym językiem Wielkiego Księstwa Litewskiego.
komturia— jednostka administracyjna w państwie krzyżackim.
czeladź— służba.
stągiewka(daw.) — mała stągiew; stągiew— wysokie naczynie o szerokim dnie.
okurzyć— tu: wywołać pożar w okolicy.
któren— dziś popr.: który.
Ragneta— obecnie Nieman w obwodzie kaliningradzkim; w r. 1289 krzyżacy zbudowali tam zamek.
onegdaj(daw.) — dawniej, jakiś czas temu.
wypadkiem— przypadkiem.
spyża(daw.) — żywność, prowiant.
od przyrodzenia(daw.) — z natury.
walny(daw.) — mający decydujące znaczenie.
prawić(daw.) — mówić, opowiadać.
przywodzić— dziś popr.: przewodzić, dowodzić.
Witold Kiejstutowicz, zwany Wielkim— (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.
nakrzesać— tu: naciąć.
dżdże(daw.) — deszcze.
susz— drobne, suche gałązki.
watra— ognisko.
kiścień— rodzaj broni obuchowej składającej się z drzewca, łańcucha i umieszczonej na jego końcu kuli; często (jak w tym przypadku) błędne określenie broni podobnej do maczugi z nabijaną czymś twardym główką.
oksza(daw.) — rodzaj topora bojowego.
berdysz— szeroki topór na długim drzewcu.
bojara. bojarzyn— szlachcic ruski, wołoski a. litewski.
przeto(daw.) — wiec, zatem.
jednorożec— mityczne zwierzę, często pojawiające się w legendach średniowiecznych, podobne do konia, z jednym wyrastającym z czoła rogiem.
młaka— podmokła łąka.
chmyz— mały, niepozorny koń.
dostać(daw.) — dotrzymać pola w walce, wytrzymać.
zgonić(daw.) — dogonić.
ścigły(daw.) — szybki.
Kawalerowie Mieczowi— niemiecki zakon rycerski założony w Rydze przez biskupa Alberta von Buxhövdena w 1202 r., w. 1237 połączył się z krzyżakami, zachowując pewną odrębność administracyjną.
kniaź— książę.
przedać— dziś popr.: sprzedać.
szumny(daw.) — patetyczny bądź hałaśliwy i energiczny.
numa— litewska chata z ziemi i nieociosanych bierwion.
wedle(daw.) — obok.
ługa. łęg— podmokła łąka.
mdleć(daw.) — słabnąć.
przywodzić— dziś popr.: dowodzić, przewodzić.
Połock— wczesnośredniowieczny gród słowiański, obecnie miasto na Białorusi.
rad(daw.) — zadowolony.
onegdaj(daw.) — dawniej, kiedyś, tu prawdop. „wczoraj”.
miarkować(daw.) — zorientować się.
chrobry(daw.) — odważny, śmiały.
jeno(daw.) — tylko.
trafunek(daw.) — przypadek.
czeladź— służba.
Ragneta— obecnie Nieman w obwodzie kaliningradzkim; w r. 1289 krzyżacy zbudowali tam zamek.
niewiasta— tu: żona.
jąć(daw.) — zacząć.
orężny(daw.) — uzbrojony.
knecht— żołnierz piechoty niemieckiej.
zmóc(daw.) — pokonać.
zabaczyć(daw.) — zapomnieć.
niesporo(daw.) — niechętnie, niewygodnie.
gonić(daw.) — pojedynkować się konno.
wszystek(daw.) — cały.
piędź— dawna miara długości, ok. 18–22 cm.
wolej(daw.) — lepiej.
chojar(daw.) — duże drzewo iglaste.
godnie(daw.) — mocno, solidnie.
obuch— tępa część siekiery a. topora, przeciwległa do ostrza.
przygodzić się(daw.) — przydarzyć się.
mistrzów(daw.) — mistrzowy, mistrza.
popręg— rzemień podtrzymujący siodło.
siedle— dziś popr.: siodle.
widzęcy(daw.) — widząc.
frasunek(daw.) — smutek.
strona— tu: kraj, okolica.
głownia— palący się lub spalony kawałek drewna.
zabaczyć(daw.) — zapomnieć.
onym(daw.) — tym.
glejt(daw.) — list żelazny, dokument wystawiany przez władzę, zapewniający swobodę poruszania się po podlegającym jej terenie.
komtur— zwierzchnik domu zakonnego bądź okręgu w zakonach rycerskich, do których zaliczali się krzyżacy.
Gierdawy— obecnie miasteczko w obwodzie kaliningradzkim, 3 km od granicy z Polską.
wyżenąć(daw.) — wygnać.
wszędy— dziś popr.: wszędzie.
ogarnąć— tu: oblec, zdobyć.
żywo(daw.) — szybko.
knecht— żołnierz piechoty niemieckiej.
spyża(daw.) — żywność, prowiant.
zaskoczym im(daw.) — przetniemy im drogę.
wiedzieć(daw.) — znać.
zasadzić się(daw.) — zaczaić się, zorganizować zasadzkę.
kwapić się(daw.) — spieszyć się.
setnik— przełożony nad setką ludzi.
wedle(daw.) — obok.
Niewiaża— prawy dopływ Niemna.
łozy— zarośla wierzbowe.
wilczura— okrycie wierzchnie ze skóry wilczej.
jeno(daw.) — tylko.
stajaniea. staje— dawna miara odległości, etymologicznie: dystans, po przebiegnięciu którego koń musi się zatrzymać.
rychło(daw.) — szybko.
zaskoczyć— tu: przeciąć drogę.
łęga. ług— podmokła łąka.
kierz(daw.) — krzak.
rad(daw.) — zadowolony.
pierwej(daw.) — najpierw, wcześniej.
tuman— mgła, opar.
setnik— przełożony nad setką ludzi.
wszędy— dziś popr.: wszędzie.
przypaść(daw.) — zaczaić się.
knecht— żołnierz piechoty niemieckiej.
tedy(daw.) — więc, zatem.
prawy(daw.) — prawdziwy.
wymędrować— tu: zaplanować.
skrzęt(daw.) — tumult, zamieszanie.
siła(daw.) — wielu.
tuszyć(daw.) — mieć nadzieję.
niewiastka— tu: żona.
Witold Kiejstutowicz, zwany Wielkim— (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.
ubiec— tu: zdobyć.
kierz(daw.) — krzak.
kulbaka— wysokie siodło, przeważnie wojskowe.
kobiałka— koszyk, tu: kołczan.
matecznik— legowiska dzikich zwierząt bądź trudno dostępne miejsce w puszczy.
wyraj(daw.) — odlot ptaków na zimę bądź „ciepłe kraje”.
gomon— bajkowy pochód zwierząt, roślin i kamieni.
włodyka(daw.) — rycerz, zwłaszcza niemajętny lub pozbawiony pełni praw stanowych.
dyć(gw.) — przecież.
jucha— krew.
dżdże(daw.) — deszcze.
w ociągu(daw.) — z tyłu.
wymiarkować(daw.) — zorientować się.
godniejszy(daw.) — solidniejszy.
kulbaka— wysokie siodło, zazwyczaj wojskowe.
kord— krótki miecz.
knecht— żołnierz piechoty niemieckiej.
przypaść(daw.) — zaczaić się.
wykrot— dziura po wyrwanym z korzeniami drzewie.
kierz(daw.) — krzak.
krokiew— ukośna belka podtrzymująca dach.
jąć(daw.) — zacząć.
knecht— żołnierz piechoty niemieckiej.
przenosić— przekraczać (wielkością).
gąszcza— dziś popr.: gąszcze.
rad(daw.) — zadowolony.