predykant — kaznodzieja protestancki.

gemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) — szeregowiec w wojsku polskim cudzoziemskiego autoramentu; tu pogard.: żołnierz.

Trąby — nazwa herbu Radziwiłłów.

spostponować (z łac.) — obrazić, zhańbić, upokorzyć.

ukontentowanie (z łac.) — zadowolenie, radość.

kałdun (pogard.) — brzuch.

staje — daw. miara długości, w różnych okresach i okolicach licząca od 100 do 1000 m.

z Tatary — dziś popr. forma N. lm: z Tatarami.

kiszmet (arab.) — niech tak będzie.

lubo (daw.) — chociaż, mimo że.

spieszony — pozbawiony konia, pieszy.

wolentarz — ochotnik, żołnierz nie otrzymujący żołdu, walczący w imię swoich przekonań lub dla łupów wojennych.

Ałła — Allach; o Boże.

Herr Jesus! Mein Gott! (niem.) — Panie Jezu! Mój Boże!

kirys — część zbroi płytowej, chroniąca korpus; napierśnik i naplecznik.

arkan — bicz, sznur, używany przez Tatarów do walki; lasso.

siła (daw.) — dużo, wiele.

koncerz — długi, ciężki miecz, przeznaczony raczej do kłucia niż do cięcia.

misiurka — hełm z osłoną karku, wykonaną z plecionki kolczej (z kółek metalowych).

z Tatary — dziś popr. forma N. lm: z Tatarami.