Al la vilagho Lupo kuris,

Ne kiel gasto, sed por savi sin;

Ektimo pri la viv' tremigis lin

Kaj persekut' chasista lin teruris.

Li glitus tra pordeg' por fughi de la strat',

Sed pro malbona sorto

Fermita estis chiu korto;

En iu lok' sur mur' ripozis en komforto

Kun flegmo Kat'.

Jen petas Lup': "Amik', ne estu vi rigora,

Konsilu, kiu estas plej bonkora,

Por kashi min de la minac-malbon':

Jen lautas hunda boj' kaj de kornetoj son', —

Jam tute en proksim'!" — "Rapidu al Stefano,

Bonkora estas li", konsilas nia Kat'.

"Mi shafon prenis for de tiu kamparano."

"Nu provu vi al Damiano".

"Mi timas pri malbona rezultat':

De tiu hom' formanghis mi kapridon".

"Do kuru tien, al Trofim' ".

"En la printemp' fortrenis mi shafidon".

"Malbonas! Eble vin protektos Klim'!"

"Che tiu Klimo murdis mi bovidon!"

"Fiagis vi por tuta loghantar' ",

Al Lupo diris Kato;

"Chu eblas la kompat' pro tiu far'

Kaj kia sekvos rezultato?

Ne savos vin kampuloj kun amem':

En malfelich' vi kulpas mem:

Rikoltu vi lau via sem'."