185

Concil. Mag. Brit., tom. II, p. 335, 339, 340; Dugd. Monast. Angl., p. 818.

186

Concil. Mag. Brit., tom. II, p. 355, 356.

187

In cujus rei testimonium huic praesenti scripto indentato sigillum capituli nostri apposuimus.

188

MS. apud Belvoir; Peck’s MS. in Museo Britannico, vol. IV, p. 65.

189

Nicholl’s Hist. Leicestershire, vol. III, pl. CXXVII, fig. 947, p. 943; vol. II, pl. V, fig. 13.

190

Двое из них похоронены в церкви Темпла.

191

Rot. claus. 49. H. III, m. XI, d; Acta Rymeri, tom. III, p. 802.

192

L’histoire des Cisteaux, Chrisost. Henriques, p. 479.

193

Ricardus de Hastinges, Magister omnium militum et fratrum Templi qui sunt in Anglia, salutem. Notum vobis facimus quod omnis controversia quae fuit inter nos et monachos de Kirkested… terminata et finita est assensu et consilio nostro et militum et fratrum, etc, anno ab incarnatione Domini 1155, 11 die kal. (Ричарду де Гастингсу, магистру всех рыцарей и братьев тамплиеров в Англии – приветствие. Довожу до вашего сведения, что всякое несогласие, каковое существовало между нами и монахами Чичестера, разрешилось с одобрения и по настоянию нашему, рыцарей и братьев в 11 календы февраля года 1155 до воплощения Господа). Feb. Архиепископ Кентерберийский, папский легат, епископ Линкольна и несколько аббатов свидетельствуют этот документ. – Lansdown MS. 207 E, fol. 467, p. 162, 163; см. также с. 319, где он назван магистром, 1161 г.

194

Et paulo post rex Angliae fecit Henricum filium suum desponsare Margaritam filiam regis Franciae, cum adhuc essent pueruli in cunis vagientes; videntibus et consentientibus Roberto de Pirou et Toster de Sancto Homero et Ricardo de Hastinges, Templariis, qui custodiebant praefata castella, et statim tradiderunt illa castella regi Angliae, unde rex Franciae plurimum iratus fugavit illos tres Templarios de regno Franciae, quos rex Angliae benigne suscipiens, multis ditavit honoribus. (И по прошествии недолгого времени английский король обвенчал сына своего Генриха с Маргарет, дочерью короля Франции, хотя они были еще детьми нежного возраста, в присутствии и с согласия тамплиеров Роберта де Пиро, Тоста де Сент-Омера и Ричарда де Гастингса, которые являлись распорядителями вышеупомянутого замка. Эти три тамплиера незамедлительно передали указанный замок английскому королю и, опасаясь гнева короля Франции, бежали из французского королевства, а король Англии радушно принял их и богато наградил). – Rog. Hoveden, script. post Bedam, p. 492; Guilielmi Neubrigiensis hist. lib. II, cap. 4, apud Hearne.

195

Life of Henry II, tom. IV, p. 203.

196

Ibid., tom. II, p. 356; Hist. quad., p. 38; Hoveden, 453; Chron. Gervasii, p. 1386, apud X script.

197

Ricardus Mallebeench, magister omnium pauperum militum et fratrum Templi Salomonis in Anglia, etc… Confirmavimus pacem et concordiam quam Ricardus de Hastings fecit cum Waltero abbate de Kirkested. – Lansdown MS. 207 E., fol. 467.

198

Gaufridus, filius Stephani, militiae Templi in Anglia Minister , assensu totius capituli nostri dedi, etc, totum illud tenementum in villa de Scamtrun quod Emma uxor Walteri Camerarii tenet de domo nostra, etc. Ib. fol. 201.

199

Post.

200

Эти деньги было велено выплачивать «смиренному сыну нашему, казначею ордена Храма в Лондоне» (лат.). Acta Rymeri, tom. I, p. 442, 4, 5; Concil. Mag. Brit., tom. II, p. 230.

201

Matt. Par., p. 381.

202

Matt. Par., p. 253, 645.

203

Concil. Mag. Brit., tom. II, p. 19, 26, 239, 253, 272, 292.

204

Bernard Thesaur., cap. 157, apud Muratori script. rer. Ital., p. 792. Cotton MS., Nero E. VI, p. 60, fol. 466.

205

Radulph de Diceto, ut sup. p. 626; Matt. Par. ad ann. 1185.

206

Hoveden annal. apud rer. Angl. script. post Bedam, p. 636, 637.

207

Данный пассаж (на среднеанглийском. – Прим. пер. ) почти буквально переведен из хроники аббата Бромтона. Там патриарх говорит королю: «Hactenus gloriose regnasti, sed amodo ipse te deseret quem tu deseruisti. Recole quae dominus tibi contulit, et qualia illi reddidisti; quomodo regi Franciae infidus fuisti, beatum Thomam occidisti, et nunc protectionem Christianorum abjecisti. Cumqie ad haec rex excandesceret, obtulit patriarcha caput suum et collum extensum, dicens, “Fac de me quod de Thomб fecisti. Adeo libenter volo a te occidi in Anglia, sicut a Saracenis in Syria, quia tu omni Saraceno pejor es”. Cui rex, “Si omnes homines mei unum corpus essent, unoque ore loquerentur, talia mihi dicere non auderent”. Cui ille, “Non est mirum, quia tu et non te diligunt, praedam etiam et non hominem sequitur turba ista”. “Recedere non possum, quia filii mei insurgerent in me absentem.” Cui ille, “Nec mirum, quia de diabolo venerunt, et ad diabolum ibunt”. Et sic demum patriarcha navem ascendens in Galliam reversus est». – Chron. Joan. Bromton, abbatis Jornalensis, script. X, p. 1144, ad ann. 1185.

208

Sed haec omnia praefatus Patriarcha parum pendebat, sperabat enim quod esset reducturus secum ad defensionem Ierosolymitanae terrae praefatum regem Angliae, vel aliquem de filiis suis, vel aliquem virum magnae auctoritatis; sed quia hoc esse non potuit, repatriaturus dolens et confusus a curia recessit. – Hoveden ut sup., p. 630.

209

Contin. Hist. Bell. Sacr. apud Martene, tom. V, col. 606. Манси утверждает, что эта ценная старая хроника, раньше приписывавшаяся Гуго Плагону, первоначально составлена французом Бернардом Тезором.

210

Quand le roi avoit offert sa corone au Temple Dominus, si avaloit uns degrиs qui sont dehors le Temple, et entroit en son pales au Temple de Salomon, ou li Templiers manoient. La etoient les tables por mengier, ou le roi s’asseoit, et si baron et tuit cil qui mengier voloient. – Contin. Hist. ut sup., tom. V, col. 586.

211

Contin. Hist. Bell. Sacr., col. 593, 4; Bernard Thesaur. apud Muratori script. rer. Ital., tom. VII, cap. 147, col. 782; cap. 148, col. 173; Assizes de Jerusalem, cap. 287, 288; Guill. Neubr., cap. 16.

212

Vita et res gestae Saladini вy Behadin F. Sjeddadi, apud Schultens, ex. MS. Arab. Pref.

213

Chron. Terrae Sanctae (Radulph Coggeshale) apud Martene, tom. V, col. 551. Jac. de Vitr. apud Gesta Dei, tom. I, pt. II, p. 1150, 1. Geoffrey de Vinisauf.

214

Contin. Hist. Bell. Sacr., col. 599.

215

Muhammed F. Muhammed, N. Koreisg. Ispahan, apud Schultens, p. 18.

216

Radulph Coggleshale (очевидец), Chron. Terr. Sanct. apud Martene, tom. V, col. 553.

217

Chron. Terr. Sanct. apud Martene, col. 545, 558. Самый ценный источник.

218

Омадеддин Катеб-абу-хамед-Мухаммед-Бенхамед, один из секретарей Саладдина. Extraits Arabes, par M. Michaud.

219

Contin. Hist. Bell. Sacr., col. 608; Bernard. Thesaur. apud Muratori script. rer. Ital., cap. 46, col. 791.

220

Bohadin, cap. 35. Abulfeda; Abulpharag.

221

Омадеддин Катеб, в своей книге под названием «Фатах» восхваляет Саладдина за эти действия. Extraits Arabes, Michaud; Radulh Coggleshale, Chron. Terr. Sanct. apud Martene, tom. V, col. 553–559; Bohadin, p. 70; Jac. de Vitr., cap. XCIV; Guill. Neubr., tom. I, lib. III, cap. 17, 18. Chron. Gervasii apud X script. col. 1502. Abulfeda, cap. 27;. Abulpharag. Chron. Syr., p. 399, 401, 402; Khondemir. Ben-Schunah.

222

Geoffrey de Vinisauf apud Gale, script. Antiq. Anglic., p. 15. «О жар веры! О горячность души!» – восклицает потрясенный историк.

223

Geoffrey de Vinisauf, cap. 5, p. 251.

224

Epistola Terrici Praeceptoris Templi de captione terrae Jerosolymitanae, Hoveden annal. apud rer. Angl. script. post Bedam, p. 636, 637; Chron. Gervas. ib. col. 1502. Radulph de Diceto, apud X script. col. 635.

225

Письмо Саладдина халифу Нассиру-Дэльдин-Илла Абуль-Аббас-Ахмету – Michaud, Extraits Arabes.