W ciągu minionych sześciu lat jednym z pytań, jakie wciąż słyszałem było „Ile ma pan wzrostu?”. Odpowiedź: Metr dziewięćdziesiąt. Jednak drugie najczęściej zadawane pytanie to „Kiedy wróci Myron i reszta jego paczki?”. Odpowiedź: Teraz. Zawsze mówiłem, że nie będę wymuszał jego powrotu, że zaczekam na odpowiedni pomysł. No cóż, ten pomysł przyszedł, zainspirowany i kierowany przez wasze słowa zachęty i entuzjazm. Tak więc przede wszystkim dziękuję tym wszystkim, którzy tęsknili za Myronem, Winem, Esperanzą, Wielką Cyndi, El-Al i resztą tej zbieraniny. Mam nadzieję, że dobrze się bawiliście. A tym z was, którzy nie wiedzą, o czym mówię, wyjaśniam, że jest siedem innych powieści z Myronem Bolitarem. Po dalsze informacje zajrzyjcie na stronę HarlanCoben.com.

To moja czwarta książka, której Mitch Hoffman był redaktorem, a Lisa Johnson wszystkim innym. Oboje spisali się śpiewająco. Brian Tart, Susan Petersen Kennedy, Erika Kahn, Hector DeJean, Robert Kempę i wszyscy w Dutton także. Zgrany chór. Dziękuję także Jonowi Woodowi, Susan Lamb, Malcolmowi Edwardsowi, Aaronowi Priestowi oraz Lisie Erbach Vance.

Dr David Gold pomógł mi przy opracowaniu szczegółów medycznych do wielu książek. W tej jest wymienione jego nazwisko. Jesteś dobrym przyjacielem, Davidzie.

Christopher J. Christie, prokurator stanu New Jersey, podsuwa mi wspaniale i cudownie zawiłe interpretacje prawne. Znam Chrisa, od kiedy jako dziesięcioletni chłopcy graliśmy razem w Małej Lidze. Z jakiegoś powodu nie podaje tego faktu w swoim życiorysie.

Jestem wdzięczny rodzinie Clarke’ów – Rayowi, Maureen, Andrewowi, Devinowi, Jeffowi i Garrettowi – za inspirację. Chłopcy zawsze otwarcie mówili mi, jak to jest być dzieckiem, nastolatkiem, a teraz młodzieńcem. I za to im dziękuję.

I w końcu dziękuję Lindzie Fairstein, Dyan Machan i oczywiście dr Annę Armstrong-Coben. Nadmiar intelektu i urody – oto problem całej waszej trójki.