Jakiś czas potem dowiedziałam się od Żuczka, że Bailian został skazany na kilkanaście lat więzienia za rabowanie starożytnych grobowców. Jednak wyrok złagodzono i Bailian po wyjściu na wolność otworzył małą firmę gdzieś na północnym zachodzie.

Pewnego popołudnia dziesięć lat później, kiedy paliłam swoje listy, na nowo odkryłam tamte fragmenty przeszłości. Dotykając małej blizny na prawym ramieniu, która przynosiła mi szczęście, delektowałam się raz jeszcze uczuciem wbijania noża w jego ciało, podobnym do doświadczania bezkresnej pustki. Nie odczuwałam tego jako coś, co rzeczywiście zrobiłam. Poczułam zapach listów – był to zapach młodości.