Alvenis jam vesper' la dua.

L' vidvino en soleca sid'

jam revas pri la gast' malfrua,

kaj tempo pasas sen rapid'.

?i ne forgesis sin sublavi

en roza akvo, la? la ?at',

kaj, por malbonon ne ekhavi,

la pi?on ?miris per pomad'.

?i grandan kacon ja ne timis,

sed tutegale, la? natur'

al Lu?ja kac' ?i ne kutimis,

do devis pensi pri sekur'.

Sed jen – sonor'! Momento ?ua!

Minuto pasis, kaj la dua, –

aperis dece kaj sen hast'

delonge atendita gast'.

Jen anta? ?i solide staris

sinjoro digna, kun impon'.

Li per drinkula baso knaris:

«Nobel' Kojonov – je dispon'!»

Li la?aspekte tute bravis:

vestita kiel vera dand',

razita glate. Kaj ne gravis

odoro de kutima brand'.

«Ho, tre agrablas vin renkonti,

pri vi cirkulas bona fam'» –

dirinte jenajn vortojn, honti

komencis la vidvino jam.

«Jes, povus mi fieri inde

pri mia povo, sen vantem',

sed, ol aliajn kredi blinde,

prefere konvinki?u mem.»

Kaj plue kun la sama senco

ekfluis la babil-torent'.

Sed ?in obsedis sola penso:

komenci fikon sen atend'.

Por ne malhelpi la babilon

Matrjona iris al la pord',

eksidis tie post ?irmilon

kaj trikas ?trumpon en bonord'.

L' vidvin' kun Lu?jo – en izolo!

Do ?i jam tremas pro ekscit',

en ?ia sango regas bolo,

pasio vokas ?in al lit'.

Kun Lu?jo en duop' sidante,

pro la avido sen rezon',

komencis ?i palpeti lante

en po?' de lia pantalon'.

Kaj sub la tu?' de ?ia mano

levi?is tuj de Lu?jo kac',

kvaza? kura?a armeano –

potenca, forta en a?dac'.

Palpinte l' kacon, tuj ekardis

vidvino, reve pri la pek',

tenere, dol?e lin rigardis,

kaj flustris softe: «Lu?jo, ek!»

Kaj jam sen?ene anta? li

demetas robon kaj babu?ojn,

nudigas bruston ?is tali',

invitas ?ui kunan ku?on.

Do anka? Lu?jo tuj ekprancis,

celante ?in kun fola strab',

kacegon sian li balancis

similan al mortiga klab',

surliten la vidvinon pu?is,

?emizon ?ian tiris sor,

per tuta korp' sur ?in ekku?is

la kacon ?ovis sen pudor'.

Eksentis la vidvin' malbonon –

kvaza? enhavus ?i timonon.

Komencis krii ?i kaj jelpi,

sanktulojn ?iujn vokis helpi.

Teruras ?ia krio gor?a –

ne a?das Lu?jo. – La?tas plor'. –

Li spiras kiel balgo for?a

kaj fikas, fikas kun fervor'!

L' parigistin' pro tia ?emo

e? perdis ma?on dum la trik'.

Kaj flustras ?i en tima tremo:

«Nu, li mortigos ?in per fik'!»

Sed post hezito dum momento,

kun ?trumpo kaj trikila par'

Matrjona kure, kvaza? vento,

rapidas al la buduar'.

Matrjona buduaren kuras –

l' vidvin' senfortas. Per falus'

penetris Lu?jo al anus'

kaj anka? bugre ?in torturas.

Por rompi la turmentajn fikojn,

Matrjona nun en maltrankvil'

jen lian pugon, jen testikojn

komencis piki per trikil'.

Ekmu?is li kiel leono,

faligis planken ?in sen vort',

per longa kaco – dra?bastono

surkape frapis ?in ?is mort'.

Sed la vidvino lertan movon

(ankora? pulsis ?ia kor')

sukcesis: kaptis la ?urovojn

de Lu?jo – kaj de?iris for.

Sed por Matrjona mavas fato:

mortigis li per kacobato

?in kvaza? mu?on, dum moment',

kaj falis mem sen viva sent'.