En ?elo frida kaj malpura

apud drinkej', en kota strat'

?telist' kaj dibo?ul' terura

ebrie vivis en malsat'.

Kaj krom perfekta senhaveco

alia plag' turmentis lin:

la kaco, longa ?is maldeco,

la? col-mezuro – je dek kvin.

Kaj junulin', kaj oldulino,

kaj plej trivita stratputino

vidinte tion, en panik'

rifuzis tuje pri la fik',

?ar la virinojn malinstigis

pri li vaganta onidir':

per sia kaco fikmortigis

du sinjorinojn tiu vir'!

Kaj ekde tiam li tutsole

sen am' vegetis la? destin'.

Damnante l' kacon, senkonsole

dronigis triston li en vin'.

Bonvolu doni nun permeson,

ke mi ekspliku sen erar'

kaj vi ricevu la impreson

pri tuta Lu?ja parencar'.

Tre noblan havis li devenon:

prauloj de l' malri?a dand'

posedis kampojn kaj bienojn

kaj kacojn de enorma grand'.

Kaj ?iam tra generacioj

da tiuj kacoj sekvis ?en' –

kiel hered' de tradicioj,

simile al la patra ben'.

Kojonov, la? la nom' – Porfirij

al car' Johano servis, ?ar

per l' kac' halterojn suprentiri

li povis por amuz' de Car'.

Kaj la? Johana ordonemo

Porfirij ?iam sen problemo

per la kruela kac' mortbatis

servistojn, kiujn Car' mal?atis.

Kaj sekvis lin Kojonov Savva –

dum Petra temp' lin trafis glor' –

kanonojn en batal' Poltava

per l' kac' purigis kun fervor'.

Kaj dum Jekaterina rego

dank' al grandeco de l' kacego

Kojonov Leo – general' –

honoron ?uis sen rival'.

Verdire, famis per stupido

la famili' ekde aper',

sed grandaj kacoj en rigido –

estis objekto por fier'.

Jam Lu?ja avo sen skrupulo

fordrinkis ?ion ?is moner',

kaj nia Lu?jo – povra ulo –

denaske restis en mizer'.

Lin ne dorlotis dia graco,

kaj povus diri mi pri li:

la sorto dotis lin per kaco,

tamen nenion donis pli.