23 Ήταν, λοιπόν, ανάγκη οι μεν τύποι των επουρανίων να καθαρίζονται μ' αυτά· όμως, αυτά τα επουράνια με θυσίες ανώτερες από ό,τι αυτές. 24 Επειδή, ο Χριστός δεν μπήκε μέσα σε χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στον Θεό για χάρη μας· 25 ούτε για να προσφέρει πολλές φορές τον εαυτό του, όπως ο αρχιερέας μπαίνει μέσα στα άγια κάθε χρόνο με ξένο αίμα· 26 (επειδή, έπρεπε τότε, από τη δημιουργία τού κόσμου, να πάθει πολλές φορές)· τώρα, όμως, φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για να αθετήσει την αμαρτία διαμέσου τής δικής του θυσίας. 27 Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση· 28 έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία.

Κεφάλαιον 10

1 Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται, πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται. 2 Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται· δεδομένου ότι, οι λατρευτές, αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών. 3 Αλλά, με τις θυσίες αυτές γίνεται κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών. 4 Επειδή, είναι αδύνατον το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες. 5 Γι' αυτό, μπαίνοντας μέσα στον κόσμο, λέει: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα. 6 Σε ολοκαυτώματα και προσφορές περί αμαρτίας δεν ευαρεστήθηκες. 7 Τότε, είπα: Δες, έρχομαι, (στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα), για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου». 8 Αφού πιο πάνω είπε, ότι: «Θυσία και προσφορά, και ολοκαυτώματα, και προσφορές περί αμαρτίας, δεν θέλησες, ούτε ευαρεστήθηκες σ' αυτές»· (που προσφέρονται σύμφωνα με τον νόμο)· 9 τότε είπε: «Δες, έρχομαι, για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου». Αναιρεί το πρώτο, για να συστήσει το δεύτερο. 10 Με το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου τής προσφοράς τού σώματος του Ιησού Χριστού, που έγινε μια φορά για πάντα. 11 Και κάθε ιερέας μεν στέκεται καθημερινά λειτουργώντας, και πολλές φορές προσφέροντας τις ίδιες θυσίες, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρέσουν αμαρτίες. 12 Αλλά, αυτός, αφού πρόσφερε μία θυσία υπέρ των αμαρτιών, κάθησε για πάντα στα δεξιά τού Θεού, 13 προσμένοντας στο εξής μέχρις ότου οι εχθροί του θα μπουν ως υποπόδιο των ποδιών του. 14 Επειδή, με μία προσφορά τελειοποίησε για πάντα αυτούς που αγιάζονται. 15 Μάλιστα, μας δίνει τη μαρτυρία και το Πνεύμα το Άγιο· επειδή, αφού είπε πρωτύτερα: 16 «Αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω σ' αυτούς ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τούς νόμους μου στις καρδιές τους, και θα τους γράψω επάνω στις διάνοιές τους», προσθέτει: 17 «Και τις αμαρτίες τους και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον». 18 Και όπου υπάρχει άφεση τούτων, δεν υπάρχει πλέον προσφορά για αμαρτία.

19 ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Ιησού, 20 μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του, 21 και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού, 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση, 23 και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας ασάλευτη· επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε· 24 και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα· 25 μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα. 26 Επειδή, αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση τής αλήθειας, δεν απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες· 27 αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους. 28 Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος· 29 στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα τής χάρης; 30 Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση», λέει ο Κύριος. Και πάλι: «Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του». 31 Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια τού ζωντανού Θεού. 32 Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων· 33 άλλοτε μεν, καθώς γινόσασταν θέατρο με ονειδισμούς και θλίψεις· άλλοτε πάλι, καθώς γινόσασταν κοινωνοί αυτών που έπαθαν τέτοιου είδους παθήματα. 34 Επειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς καλύτερη και η οποία μένει. 35 Μη αποβάλετε, λοιπόν, την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία. 36 Επειδή, έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού, και να λάβετε την υπόσχεση. 37 Δεδομένου ότι, ακόμα λίγον καιρό, και θάρθει ο ερχόμενος και δεν θα βραδύνει· 38 «ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με βάση την πίστη». Και «αν κάποιος συρθεί προς τα πίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σ' αυτόν». 39 Εμείς, όμως, δεν είμαστε απ' αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ' αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία τής ψυχής.

Κεφάλαιον 11

1 ΕΙΝΑΙ δε η πίστη, πεποίθηση γι' αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται. 2 Επειδή, μ' αυτή απέκτησαν καλή μαρτυρία οι πρεσβύτεροι. 3 Διαμέσου τής πίστης νοούμε ότι κτίστηκαν οι αιώνες με τον λόγο τού Θεού, ώστε αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από εκείνα που φαίνονται. 4 Με πίστη ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό καλύτερη θυσία παρά ο Κάιν, διαμέσου τής οποίας δόθηκε μαρτυρία ότι ήταν δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωσε μαρτυρία για τα δώρα του· και μ' αυτή, παρόλο που πέθανε, μιλάει ακόμα. 5 Με πίστη μετατέθηκε ο Ενώχ, για να μη δει θάνατο, και δεν βρισκόταν, για τον λόγο ότι, τον μετέθεσε ο Θεός· επειδή, πριν από τη μετάθεσή του, δόθηκε μαρτυρία ότι ευαρέστησε τον Θεό. 6 Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν. 7 Με πίστη ο Νώε, αφού ειδοποιήθηκε από τον Θεό για εκείνα που ακόμα δεν βλέπονταν, φοβήθηκε, και κατασκεύασε μια κιβωτό για σωτηρία τής οικογένειάς του· διαμέσου τής οποίας κατέκρινε τον κόσμο, και έγινε κληρονόμος τής δικαιοσύνης διαμέσου τής πίστης. 8 Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε να βγει έξω, στον τόπο που επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και βγήκε έξω, μη ξέροντας πού πηγαίνει. 9 Με πίστη παροίκησε στη γη τής υπόσχεσης ως ξένη, κατοικώντας σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους τής ίδιας υπόσχεσης· 10 επειδή, περίμενε την πόλη που είχε τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. 11 Με πίστη και η ίδια η Σάρρα πήρε δύναμη στο να συλλάβει σπέρμα, και παρά τον καιρό τής ηλικίας γέννησε, επειδή στοχάστηκε πιστόν εκείνον που υποσχέθηκε. 12 Γι' αυτό, και από έναν, μάλιστα νεκρωμένον, γεννήθηκαν σαν τα αστέρια τού ουρανού κατά το πλήθος, σαν την άμμο που είναι κοντά στην άκρη τής θάλασσας, η οποία δεν μπορεί να απαριθμηθεί. 13 Με πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, χωρίς να πάρουν τις υποσχέσεις, αλλά αφού τις είδαν από μακριά, και πείστηκαν, και τις εγκολπώθηκαν, και ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επάνω στη γη. 14 Δεδομένου ότι, αυτοί που λένε αυτού τού είδους τα πράγματα, δείχνουν ότι ζητούν πατρίδα. 15 Και αν θυμόνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα έβρισκαν καιρό να επιστρέψουν. 16 Τώρα, όμως, επιθυμούν μια καλύτερη, δηλαδή, επουράνια· γι' αυτό, ο Θεός δεν ντρέπεται γι' αυτούς, να λέγεται Θεός τους· επειδή, ετοίμασε γι'αυτούς πόλη. 17 Με πίστη, ο Αβραάμ, όταν δοκιμαζόταν, πρόσφερε τον Ισαάκ· και πρόσφερε τον μονογενή του, εκείνος που αποδέχθηκε τις υποσχέσεις, 18 προς τον οποίο ειπώθηκε ότι: «Στον Ισαάκ θα κληθεί σε σένα σπέρμα»· 19 κάνοντας τον συλλογισμό ότι ο Θεός μπορεί και από τους νεκρούς να τον σηκώσει· γι' αυτό και τον πήρε πίσω, παραβολικά. 20 Με πίστη ο Ισαάκ ευλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ για τα μελλοντικά πράγματα. 21 Με πίστη ο Ιακώβ, καθώς πέθαινε, ευλόγησε κάθε έναν από τους γιους τού Ιωσήφ, και προσκύνησε στηριζόμενος επάνω στην άκρη τής ράβδου του. 22 Με πίστη ο Ιωσήφ καθώς πέθαινε προανήγγειλε για την έξοδο των γιων Ισραήλ, και παρήγγειλε για τα κόκαλά του. 23 Με πίστη ο Μωυσής, αφού γεννήθηκε, κρύφτηκε από τους γονείς του τρεις μήνες, επειδή είδαν χαριτωμένο το παιδί· και δεν φοβήθηκαν το διάταγμα του βασιλιά. 24 Με πίστη ο Μωυσής, αφού μεγάλωσε, αρνήθηκε να λέγεται γιος τής θυγατέρας τού Φαραώ, 25 προκρίνοντας να κακουχείται με τον λαό τού Θεού, μάλλον, παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας· 26 κρίνοντας τον ονειδισμό χάρη τού Χριστού μεγαλύτερον πλούτο παρά τούς θησαυρούς τής Αιγύπτου· επειδή, απέβλεπε στη μισθαποδοσία. 27 Με πίστη άφησε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί τον θυμό τού βασιλιά· επειδή, περίμενε υπομονετικά, σαν να έβλεπε τον αόρατο. 28 Με πίστη έκανε το Πάσχα και την πρόσχυση του αίματος, για να μη τους αγγίξει αυτός που εξολόθρευε τα πρωτότοκα. 29 Με πίστη διάβηκαν την Ερυθρά Θάλασσα σαν διαμέσου ξηράς· που, όταν δοκίμασαν το ίδιο και οι Αιγύπτιοι, καταποντίστηκαν. 30 Με πίστη έπεσαν τα τείχη τής Ιεριχώ, αφού κυκλώθηκαν για επτά ημέρες. 31 Με πίστη η πόρνη Ραάβ δεν απολέστηκε μαζί μ' εκείνους που απείθησαν, επειδή δέχθηκε με ειρήνη τούς κατασκόπους. 32 Και τι να λέω ακόμα; Επειδή, θα μου λείψει ο καιρός να διηγούμαι για τον Γεδεών, και τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, και τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες· 33 οι οποίοι με την πίστη καταπολέμησαν βασιλείες, εργάστηκαν δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις, έφραξαν στόματα λιονταριών, 34 έσβησαν δύναμη φωτιάς, διέφυγαν από στόματα μάχαιρας, ενδυναμώθηκαν από ασθένεια, έγιναν ισχυροί σε πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή στρατεύματα ξένων· 35 πήραν γυναίκες τούς νεκρούς τους, αφού αναστήθηκαν· άλλοι, όμως, βασανίστηκαν, χωρίς να δεχθούν την απολύτρωση, για να αξιωθούν μιας καλύτερης ανάστασης· 36 και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγες, ακόμα δε και δεσμά και φυλακή· 37 λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από πειρασμούς, πέθαναν με σφαγή μάχαιρας, περιπλανήθηκαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα κατσικιών· με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες, 38 για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος· περιπλανώμενοι μέσα σε ερημιές και σε βουνά και σε σπήλαια και στις τρύπες τής γης. 39 Και όλοι αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία διαμέσου τής πίστης, δεν απόλαυσαν την υπόσχεση· 40 επειδή, ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μη πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς.