Изменить стиль страницы

Κεφάλαιον 3

1 ΓΙ' ΑΥΤΟ, άγιοι αδελφοί, μέτοχοι ουράνιας πρόσκλησης, κατανοήστε τον απόστολο και αρχιερέα τής ομολογίας μας, τον Ιησού Χριστό· 2 που ήταν πιστός σ' αυτόν που τον κατέστησε, όπως και ο Μωυσής σε ολόκληρο τον οίκο του. 3 Επειδή, αυτός αξιώθηκε περισσότερης δόξας παρά ο Μωυσής, καθόσον περισσότερη τιμή από τον οίκο έχει αυτός που τον κατασκεύασε· 4 δεδομένου ότι, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον· αυτός, όμως, που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός. 5 Και ο μεν Μωυσής υπήρξε πιστός σε ολόκληρο τον οίκο του, ως υπηρέτης, προς μαρτυρίαν εκείνων που επρόκειτο να λεχθούν· 6 ο Χριστός, όμως, ως υιός επάνω στον δικό του οίκο· του οποίου εμείς είμαστε ο οίκος, αν κρατήσουμε μέχρι τέλους βέβαιη την παρρησία και το καύχημα της ελπίδας.

7 Γι' αυτό, το Πνεύμα το Άγιο λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, 8 μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας, κατά την ημέρα τού πειρασμού μέσα στην έρημο· 9 όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου, 40 χρόνια· 10 γι' αυτό, δυσαρεστήθηκα στη γενεά εκείνη, και είπα: Πάντοτε πλανιούνται μέσα στην καρδιά τους· κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου. 11 Έτσι, μέσα στην οργή μου, ορκίστηκα: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου». 12 Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό· 13 αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας· 14 επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης· 15 καθόσον λέγεται: «Σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας». 16 Επειδή, μερικοί, αφού άκουσαν, προκάλεσαν σ' αυτόν έντονη πικρία· όχι, όμως, όλοι που βγήκαν από την Αίγυπτο με τον Μωυσή. 17 Σε ποιους, όμως, παροργίστηκε για 40 χρόνια; Όχι σ' αυτούς που αμάρτησαν, των οποίων τα κόκαλα έπεσαν μέσα στην έρημο; 18 Σε ποιους, μάλιστα, ορκίστηκε ότι δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή του, παρά σ' εκείνους που απείθησαν; 19 Και βλέπουμε ότι από απιστία δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα.

Κεφάλαιον 4

1 Ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε. 2 Επειδή, εμείς έχουμε ευαγγελιστεί όπως και εκείνοι· αλλά, εκείνους, ο λόγος που άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ' αυτούς που άκουσαν ενωμένος με την πίστη. 3 Επειδή, μπαίνουμε μέσα στην κατάπαυση εμείς που πιστέψαμε, όπως είπε: «Έτσι ορκίστηκα μέσα στην οργή μου: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου»· αν και τα έργα του τελείωσαν από τη δημιουργία τού κόσμου. 4 Επειδή, είπε σε κάποιο μέρος για την έβδομη ημέρα τα εξής: «Και ο Θεός, κατά την έβδομη ημέρα, κατέπαυσε από όλα τα έργα του». 5 Και σε τούτο το σημείο πάλι: «Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου». 6 Εφόσον, λοιπόν, απομένει μερικοί να μπουν μέσα σ' αυτήν, και εκείνοι που είχαν πρωτύτερα ευαγγελιστεί δεν μπήκαν μέσα εξαιτίας απείθειας, 7 ορίζει ξανά κάποια ημέρα: «Σήμερα», λέγοντας διαμέσου τού Δαβίδ, ύστερα από τόσο πολύ καιρό, όπως ειπώθηκε: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας». 8 Επειδή, αν ο Ιησούς τού Ναυή είχε δώσει σ' αυτούς κατάπαυση, δεν θα μιλούσε ύστερα απ' αυτά για μια άλλη ημέρα. 9 Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού. 10 Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του. 11 Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας. 12 Επειδή, ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και της ψυχής και του πνεύματος, μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς, και διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς. 13 Και κανένα κτίσμα δεν είναι αφανές μπροστά του, αλλ' είναι όλα γυμνά και εκτεθειμένα στα μάτια του, προς τον οποίο έχουμε να δώσουμε λόγο.

14 ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Υιό τού Θεού, ας κρατάμε την ομολογία. 15 Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία. 16 Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης.

Κεφάλαιον 5

1 ΕΠΕΙΔΗ, κάθε αρχιερέας, που παίρνεται από ανθρώπους, γίνεται υπέρ των ανθρώπων, σ' αυτά που σχετίζονται με τον Θεό, για να προσφέρει και δώρα και θυσίες για τις αμαρτίες· 2 που να μπορεί να δείχνει συμπάθεια σ' αυτούς που είναι σε άγνοια και πλανιούνται· επειδή, κι αυτός περιβάλλεται από αδυναμία. 3 Και γι' αυτή οφείλει, όπως και για τον λαό, έτσι και για τον εαυτό του, να προσφέρει θυσία για τις αμαρτίες. 4 Και κανένας δεν παίρνει αυτή την τιμή για τον εαυτό του, αλλά αυτός που καλείται από τον Θεό, όπως και ο Ααρών. 5 Έτσι και ο Χριστός, δεν δόξασε τον εαυτό του για να γίνει αρχιερέας, αλλά αυτός που του είπε: «Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε γέννησα». 6 Όπως και σε άλλο μέρος λέει: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ». 7 Ο οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορεί να τον σώζει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του, 8 παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. 9 Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν, 10 καθώς ονομάστηκε από τον Θεό αρχιερέας σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ.

11 Για τον οποίο έχουμε να πούμε πολλά και δυσερμήνευτα· για τον λόγο ότι, γίνατε νωθροί στο να ακούτε. 12 Επειδή, ενώ ως προς τον καιρό έπρεπε να είστε δάσκαλοι, έχετε πάλι ανάγκη στο να σας διδάσκει κάποιος τα αρχικά στοιχεία των λόγων τού Θεού· και καταντήσατε να έχετε ανάγκη από γάλα, και όχι από στερεή τροφή. 13 Επειδή, καθένας που τρέφεται με γάλα, είναι άπειρος του λόγου τής δικαιοσύνης· αφού είναι νήπιος. 14 Η στερεή τροφή, όμως, είναι για τους τελείους, οι οποίοι, χάρη στη συνεχή χρήση, έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα, στο να διακρίνουν το καλό και το κακό. 14 Η στερεή τροφή, όμως, είναι για τους τελείους, οι οποίοι, χάρη στη συνεχή χρήση, έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα, στο να διακρίνουν το καλό και το κακό.

Κεφάλαιον 6

1 Γι' αυτό, αφού αφήσουμε την αρχική διδασκαλία τού Χριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από έργα νεκρά, και πίστης στον Θεό, 2 της διδαχής για τους βαπτισμούς, και της επίθεσης των χεριών, και της ανάστασης των νεκρών, και της αιώνιας κρίσης. 3 Κι αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέπει ο Θεός. 4 Επειδή, είναι αδύνατον αυτοί που μια φορά φωτίστηκαν, και γεύτηκαν την επουράνια δωρεά, που έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, 5 και γεύτηκαν τον καλό λόγο τού Θεού, και τις δυνάμεις τού μέλλοντα αιώνα, 6 και έπειτα, αφού παρέπεσαν, είναι αδύνατον να τους ανακαινίζει κανείς ξανά σε μετάνοια, ανασταυρώνοντας στον εαυτό τους τον Υιό τού Θεού, και καταντροπιάζοντας. 7 Επειδή, η γη η οποία πίνει τη βροχή, που πολλές φορές έρχεται επάνω της, και γεννάει ωφέλιμη βλάστηση σ' εκείνους για τους οποίους και καλλιεργείται, παίρνει ευλογία από τον Θεό. 8 Όταν, όμως, βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι αδόκιμη και κοντά σε κατάρα, της οποίας το τέλος είναι να καεί. 9 Για σας, όμως, αγαπητοί, αν και μιλάμε έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα κι αυτά που σχετίζονται με τη σωτηρία. 10 Επειδή, ο Θεός δεν είναι άδικος, να ξεχάσει το έργο σας, και τον κόπο τής αγάπης που δείξατε στο όνομά του, καθώς υπηρετήσατε τους αγίους και τους υπηρετείτε. 11 Επιθυμούμε, όμως, κάθε ένας από σας να δείχνει την ίδια επιμέλεια προς την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι τέλους· 12 για να μη γίνετε νωθροί, αλλά μιμητές αυτών που με πίστη και μακροθυμία κληρονομούν τις υποσχέσεις.