Post kiam Greka land' forpelis diojn for

Kaj oni en sukces' disdonis teron sanktan,

Al fama lok' Parnas' alvenis mastro ankau.

Azenojn sur Parnas' jam pashtas la sinjor'.

Kaj tiu Azenar' la fakton konis,

Ke Muzoj sur Parnas' en kant' agrable sonis.

Do ili diris: "Al Parnas'

Ne vane ni alvenis en amas';

Al mondo tedis jam plezuroj de la Muzoj.

Agrablos por la mond' Azen-amuzoj."

Jen unu lautas kvazau por instru':

"Ekkantos mi kaj vi daurigu plu!

Kaj sen konfuz' forjhetu timon egan!

Ni gloru nian forton gregan,

Kaj pli ol Muza kanta rond',

En strebo al muzik' ni kantos por la mond'!

Kaj al triumf' de nia entrepreno,

Por ke ne estu ajna embaras',

Decidu ni: sen vocho de azeno

Neniun ni akceptu al Parnas'."

Aprobis Azenar' azenan

Parolon bel-sagacan kaj konvenan, —

Kaj nova kantistar' kantachis sen ghentil',

Ja kvazau knaris veturil'

Kun neshmiritaj radoj mil.

Sed kia estis fin' de tiu bruo kanta?

Ektedis al sinjor' la hhoro muzikanta

Kaj brutojn de Parnas' forpelis li al stal'.

Al malsaghul' mi diros kun moral'

Per vortoj de proverb' konstanta:

Se kap' malplenas kiel trog',

Ne helpos ghin ech bona lok'.